اين منطقه در سال 1346 برابر مصوبه قانوني شورايعالي شكارباني و نظارت بر صيد به عنوان منطقه حفاظت شده اعلام گرديد، در حال حاضر قسمت جنوبي آن كه حدود يك سوم كل منطقه را شامل مي شود در حدود 38646 هكتار وسعت دارد و تحت مديريت استان تهران مي باشد.
اين منطقه از شمال به درياي  مازندران ، از جنوب به ارتفاعات جنوبي رشته كوه البرز ، از شرق به حوزه آبريز آب شيرين حاجي ما هرود و سرشا خه هاي رودخانه كيا كلا ، لار و نمارستان و از غرب به شاخه اصلي رودخانه كرج محدود مي شود.
از جاذبه هاي بارز اين منطقه از جنبه پوشش گياهي ، حدود 1100 گونه گياهي مي باشد كه بخش جنوبي آن جزء ناحيه ايراني – توراني مي باشد كه جزء ذخيره گاههاي ژنتيكي ايران بشمار مي رود 
از جنبه حيات وحش به دليل شرايط خاص اكولوژيك و توپوگرافي اين منطقه شرايط مساعد  خاصي را براي زندگي انواع وحوش فراهم آورده است و بارز ترين زيستگاه خرس قهوه اي در استان تهران در منطقه امن سوتك واقع گرديده است.