تاریخچه حفاظت از پارک ملی لار:

 سال 1336 رودخانه هاي لار و هراز از سوي سازمان شكارباني و نظارت بر صيد تحت حفاظت قرار گرفته و در سال 1354 اين ناحيه با وسعتي در حدود 73500 هكتار به پارك ملي ارتقا يافت.

در سال 1370 این محدوده  به عنوان به منطقه حفاظت شده تقلیل عنوان یافت و درسال 1380 محدوده ای با وسعتي در حدود 35.765 هكتار به عنوان پارك ملي لار و بقیه به شکار ممنوع تبدیل گردید .

موقعیت جغرافیایی:

در 70 كيلومتري شمال شرقي تهران، در حوزه آبريز رودخانه هراز و در دامنه جنوبي رشته كوههاي البرز و بين دو استان تهران و مازندران قرار گرفته است و داراي اقليم مرطوب و سرد مي باشد.

هوا واقلیم:

اين منطقه از نظر آب و هوايي، ناحيه‌اي كوهستاني و سرد با زمستان‌هاي طولاني، يخبندان‌ هاي زياد و تابستان‌هاي خنك است و تحت تأثير جبهه هوايي كه از ناحيه درياي مديترانه و اقيانوس اطلس مي‌وزد، قرار دارد.

فلور منطقه:

مجموعاً 405 گونه گياهي متعلق به 48 تيره و 37 تيپ در اين منطقه شناسايي شده است. تيپ علفزار كه مشتمل بر گندميان پايا و بوته زارها و پوشش هاي آلپي است، پوشش گياهي غالب منطقه را تشكيل مي دهد.

فون منطقه:

مجموعاً 159 گونه جانوري از رده پستانداران، پرندگان، خزندگان، دوزيستان و ماهيها در اين منطقه شناسايي شده است.

17. 28 گونه پستاندار(پلنگ ،خرس قهوه اي، پازن، قوچ و ميش، سياه گوش،...)

  105 گونه پرنده (كبك،كبك دري، عقاب طلايي، كركس، بلدرچين،...)

 23 گونه خزنده (آگاما، گرزه مار، افعي البرزي،...) كه دو گونه از آنها جزء گونه هاي آندميك حوزه مي باشند.